7 maart 2018
Gemeente-uiltje
“De blik in je ogen verandert de kleur van mijn dag”. De woorden van dit Marco Borsato liedje schieten door mijn hoofd terwijl ik word aangestaard en ik proest het uit. Ik vraag me af of ik me niet snel uit de voeten moet maken omdat ik ‘Grumpy’ heb gewekt bij zijn uiltje knappen. Ach, ik begrijp het ook wel, belangstelling is leuk, maar soms ben je er ook wel klaar mee. En belangstelling krijgen ze, al maandenlang…
Sinds de herfst wordt de iep naast het gemeentehuis in Dronten bezet met een snoezige -en soms chagrijnige- groep ransuilen. Dit tot groot vermaak en belangstelling van de Drontenaren. De ambtenaren die de uilen vanaf hun werkplek kunnen zien kennen hun wel en wee tot in detail. Het is geen onbekend fenomeen dat ransuilen samen in een boom de winter doorbrengen. Wat alleen zo opvallend is, is dat het normaliter om een knusse conifeer gaat waar ze zich lekker in kunnen verstoppen. In dit geval gaat het echter om een totaal kale iep met een aantal lantarenpalen in de buurt! Heel apart… Vaak kiezen ransuilen hun overwinteringplek bij een gunstig voedselgebied. Hm, zou het gemeentehuis dan een muizenbolwerk zijn? Moet ik toch onze burgervader eens naar vragen als ik hem spreek. Over het mysterie van het geruisloos vliegen van uilen is trouwens een tijdje geleden weer nieuwe kennis opgedaan. Bij het vliegen van vogels is het de luchtverplaatsing die geluid veroorzaakt. Dat is niet gunstig als je avondmaaltijd oortjes heeft én snelle pootjes. Bij uilen blijkt nu dat de veren ‘de uil maken’ zeg maar. Het ‘stil vliegen’ van een uil vindt zijn oorzaak in zijn veren die net even anders zijn dan bij andere vogels. Het gaat om flexibele veren op de achterste rand van de vleugels en fluweelachtige veertjes aan de bovenzijde van de vleugels. Door de flexibiliteit van de veren op de achterrand wordt er minder lucht in beweging gebracht bij de vleugelslag. Hierdoor zijn er dus minder geluidsgolven. Dit zelfde geldt voor de donzige bovenzijde van de vleugel, ook deze vermindert de geluidsgolven en maakt dat de uil zich zo spookachtig stil kan verplaatsen…
Ik kijk nog even naar Grumpy die mij nog steeds onbewogen aanstaart. Doordat uilen zo lang en bedachtzaam stil kunnen zitten wordt hen wijsheid en alwetendheid toegedicht. Ik vraag me af aan wat voor diepzinnigs hij nu denkt…of misschien is het niet zo diepzinnig maar denkt hij gewoon aan een muis…
Lees de blog op http://www.martinedubois.nl/.
Klik hier voor meer info over Mijn Stukje Natuur
Deel deze pagina
