9 juli 2018
Vakantie-vogel
Langzaam, genietend peddel ik op mijn rug met de stroming van de rivier mee. Ik word omgeven door torenhoge witte rotswanden, bekleed met groen. Boven me een helder blauwe lucht en… “Hé kijk eens wat een grote roofvogel, wauw!”. Het is een arend? Nee, die is groter, een adelaar dan? Uh, tja geen idee. Grrr, waarom heb ik me daarin nog nooit eens goed verdiept?!
Terwijl ik het grote beest nastaar zie ik dat hij niet alleen is, twee soortgenoten schroeven zich langzaam op thermiek omhoog. Het is een mooi gezicht, alleen vraag ik me wel af wat ze hier doen. Zouden ze vis eten uit de rivier? Dat lijkt de enige optie want op de steile rotshellingen lopen geen konijnenbouten lijkt me. Even later krijg ik een beetje antwoord op de vraag als ik een badderende zilvermeeuw verontwaardigd hoor schreeuwen. Hij wordt belaagd door nog eens drie van die joekels. Kennelijk staat er ook geen meeuwenbout op het menu vandaag want de meeuw loopt verontwaardigd de bosjes in en maakt daar zijn aanvallers belachelijk. Maar om wie gaat het hier? Mijn eerste twijfel over arend en adelaar is snel bekeken: adelaar is een ander woord voor arend. Proest, gênant momentje, Mevrouw de Boswachter. Bevriend ornitholoog helpt mij verder: het gaat hier om een zwarte wouw. Tja, eigenlijk ook logisch want deze joekel is wel groot maar is geen twee meter breed zoals een arend en eigenlijk is hij ook wat te gewoontjes voor een machtige arend. Desalniettemin is een spanwijdte van anderhalve meter, met de uitwaaierende veren aan het einde van de vleugel, nog steeds indrukwekkend om te zien. Zijn kop is ook mooi. In zijn wittige kop ligt een paar bedachtzame ogen, het is net een oudere heer die alles rustig maar wijs beziet. Of maak ik het nu iets te poëtisch? Want Google vertelt me dat ze ook graag op vuilnisbelten te vinden zijn en met smaak kadavers eten, hm dat klinkt wat minder. Maar het wordt nog erger, de hoenders pikken ook prooien af van andere roofvogels of reigers. Ze gaan zelfs zo ver dat ze hun slachtoffer net zo lang blijven treiteren dat zij hun net verorberde prooi uitbraken. Nou ja zeg, daar gaat mijn mooie poëtische gevoel bij deze roofvogel!
Vakantieherinneringen zijn fijn. De rust en stilte die je vindt in de vakantie neem je mee naar huis, al laat je een rivier en de vogels achter. Gelukkig toch dat wij in Nederland ook zo veel prachtige natuur kennen om van te genieten en bij tot rust te komen. Ik ga zo lekker even zwemmen in de vaart, wie weet vliegt er wel een buizerd over!
Lees de blog op http://www.martinedubois.nl/.
Klik hier voor meer info over Mijn Stukje Natuur
Deel deze pagina
